Recenzja książki: Małgorzata Halber, „Najgorszy człowiek na świecie”

„Najgorszy człowiek na świecie” to szczera i bezkompromisowa opowieść o życiu podporządkowanemu nałogowi. Bohaterka książki, Małgorzata Halber (znana dziennikarka, prezenterka i felietonistka) wprowadza nas w osobistą, pełną emocji relację z wychodzenia z uzależnienia od alkoholu, a później również od narkotyków. Przez całą książkę prowadzi swoisty monolog, opisując nie tylko głęboko ukryte uczucia, ale także przebieg terapii, poszukiwania własnej ścieżki.

Nałóg bierze się z tego, że jesteś wydrążony w środku, albo tak ci się przynajmniej wydaje. Że jest pusto i cicho, a ty jesteś zamknięty w swoim pokoju i za mało się starasz.

Dramat bohaterki zaczyna się od momentu, kiedy dla dodania sobie odwagi sięga po kieliszek wina. Po wypiciu kilku drinków staje się duszą towarzystwa. Praca w telewizji wymaga przecież dużej śmiałości i bycia atrakcyjnym. Nie zdawała sobie sprawy, że uciekanie w alkohol z powodu przeżywania wewnętrznej pustki wciągnie ją w koszmar, z którego trudno się wydostać.

KAŻDY SIĘ WSTYDZI.
KAŻDY SIĘ WSTYDZI TRZECH RZECZY.
ŻE NIE JEST ŁADNY.
ŻE ZA MAŁO WIE.
I ŻE NIEWYSTARCZAJĄCO DOBRZE RADZI SOBIE W ŻYCIU.
KAŻDY.

Krystyna w końcu uświadamia sobie bolesną prawdę o swoim uzależnieniu i decyduje się na leczenie. Opisy z jej intymnego dziennika stają się interesujące nie tylko dla uzależnionych, ale dla każdego człowieka, który nie radzi sobie z emocjami. Kiedy nazwie się swoje mocne i słabe strony, pozna i zaakceptuje siebie, wtedy nie trzeba już ukrywać tego, co trudne pod używkami. „Najgorszy człowiek na świecie” to z pewnością udany debiut, który przykuwa uwagę, prowokuje do myślenia i pomaga lepiej zrozumieć świat osoby uzależnionej.

Nareszcie czuję się doskonale, więc chcę się czuć jeszcze doskonalej, a przecież doskonalej poczuję się, jeśli powtórzę to, co robiłam przed chwilą. Tak jest z każdym nałogiem.

Tak wygląda mechanizm.

Powtarzanie, żeby czuć się doskonalej.

Potem jest już tylko niewyobrażanie sobie, że bez czegoś w ogóle można.

Dlatego ciężko przestać.

To rozumie każdy, kto jest moim bratem i siostrą w nałogu.

Nie tylko w piciu.

W odchudzaniu, w chodzeniu na solarium, graniu na komputerze, jedzeniu, kompulsywnym seksie, zakupach, wygrywaniu pieniędzy.

Opowieść Halber bywa momentami dowcipna, błyskotliwa, ale jest przede wszystkim szczera i konkretna. Bo tak brzmi głos demaskujący samotność kobiecego alkoholizmu.